Το άνοιγμα σπιτικού φύλλου για πίτες και πιτάκια είναι έτσι κι αλλιώς μια χρονοβόρα διαδικασία, που λίγοι ασχολούνται μ' αυτήν. Το αποτέλεσμα, όμως, των προσπαθειών μας είναι πάντα καλύτερο απ΄ οποιοδήποτε έτοιμο φύλλο για αρκετούς λόγους…
Επιλέγουμε να έχουμε παρέα/ βοήθεια στη διαδικασία. Μετρά στη συντροφικότητα της δημιουργίας και μάς δίνεται αρκετός χρόνος να γελάσουμε άνευ λόγου, να ανατρέξουμε σε περιττές ή δυσάρεστες αναμνήσεις, να μάθουμε άχρηστες πληροφορίες και να αναλύσουμε τα πάντα, μα τα πάντα! Από τα προσωπικά μας, και τα σοβαρά(?) θέματα της blog-όσφαιρας, έως τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα. Ιδίως αυτά τα τελευταία είναι ιδανικά για να ζυμώνουμε με περισσότερο πάθος και ένταση. Τα χρειάζεται το ζυμάρι αυτά…
Τολμάμε(!) να ζυμώσουμε και να ανοίξουμε φύλλο με τα χεράκια μας, διότι αξίζει να δοκιμαστεί η υπομονή μας, να ξεδιπλωθεί το ταλέντο μας, το όποιο ταλέντο εργασιοθεραπείας, «ζυμοθεραπείας» διαθέτουμε, να σκορπίσουμε αλεύρι και στις 3 διαστάσεις της κουζίνας μας, άντε και λίγο παραπέρα μέχρι τον διάδρομο, να δοκιμάσουμε τα νεύρα μας αλλά στην τελική θα είμαστε σίγουροι ότι η όλη διαδικασία θα δουλέψει υπέρ ημών με γευστικό αποτέλεσμα αλλά και αγχολυτικά για τον ψυχισμό μας…
It's up to you!
Επιλέγουμε να έχουμε παρέα/ βοήθεια στη διαδικασία. Μετρά στη συντροφικότητα της δημιουργίας και μάς δίνεται αρκετός χρόνος να γελάσουμε άνευ λόγου, να ανατρέξουμε σε περιττές ή δυσάρεστες αναμνήσεις, να μάθουμε άχρηστες πληροφορίες και να αναλύσουμε τα πάντα, μα τα πάντα! Από τα προσωπικά μας, και τα σοβαρά(?) θέματα της blog-όσφαιρας, έως τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα. Ιδίως αυτά τα τελευταία είναι ιδανικά για να ζυμώνουμε με περισσότερο πάθος και ένταση. Τα χρειάζεται το ζυμάρι αυτά…
Τολμάμε(!) να ζυμώσουμε και να ανοίξουμε φύλλο με τα χεράκια μας, διότι αξίζει να δοκιμαστεί η υπομονή μας, να ξεδιπλωθεί το ταλέντο μας, το όποιο ταλέντο εργασιοθεραπείας, «ζυμοθεραπείας» διαθέτουμε, να σκορπίσουμε αλεύρι και στις 3 διαστάσεις της κουζίνας μας, άντε και λίγο παραπέρα μέχρι τον διάδρομο, να δοκιμάσουμε τα νεύρα μας αλλά στην τελική θα είμαστε σίγουροι ότι η όλη διαδικασία θα δουλέψει υπέρ ημών με γευστικό αποτέλεσμα αλλά και αγχολυτικά για τον ψυχισμό μας…
It's up to you!
εργασία: 1h:00′ | χρόνος: 2h:00′ | μεσαίο: |
Οι οδηγίες/ διαδικασίες ανοίγματος φύλλου σε μηχανή ζύμης είναι αυτές που εγώ χρησιμοποιώ στην κουζίνα μου, στις δικές μου παρασκευές με σπιτικό φύλλο.
Όποια απορία δημιουργηθεί στη συνέχεια της ανάγνωσης μπορεί να διευκρινιστεί στα σχόλια αλλά και στο προσωπικό email του kitchen Stories.
Υλικά (~24 πιτάκια μεγάλα)
|
Σε μετρίου μεγέθους μπωλ κοσκινίζουμε το αλεύρι μαζί με τη ζάχαρη και το αλάτι. Ανοίγουμε μια λακκούβα στο κέντρο του και προσθέτουμε το λάδι, τη ρακή και σταδιακά ζυμώνοντας το γάλα… |
… μέχρι να ενωθούν κάπως τα υλικά και να μπορούμε να τα μαζέψουμε σε μια μπάλα ζύμης. Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγες κουταλιές γάλα ή νερό ακόμα. |
Την τυλίγουμε σε διαφανή μεμβράνη και την αφήνουμε στην άκρη για 1 ώρα, σκεπασμένη με πετσέτα. Στο μισάωρο τη ζυμώνουμε ξανά για λίγο, την τυλίγουμε πάλι στη μεμβράνη και την αφήνουμε για το υπόλοιπο της ώρας στην άκρη. |
Ακουμπάμε τη ζύμη στον πάγκο εργασίας και την κόβουμε στα 4. Από εδώ και πέρα συνεχίζουμε, με το κάθε κομμάτι χωριστά, να ανοίξουμε ένα σχετικά λεπτό φύλλο με τον πλάστη ή, όπως εδώ, με τη μηχανή ζύμης για όσους διαθέτουν τέτοιο μηχάνημα. |
Στερεώνουμε τη μηχανή στον πάγκο και τον αλευρώνουμε ελαφρά. Περνάμε το πρώτο κομμάτι ζύμης, επιλέγοντας τη ρύθμιση Νο1 της μηχανής που είναι η πιο πλατιά διάσταση ανάμεσα στους κυλίνδρους. Το φύλλο θα βγει άμορφο και χονδροειδές. Αλευρώνουμε την επιφάνειά του, το διπλώνουμε στα δυο και το ξαναπερνάμε από την ίδια θέση της μηχανής. |
Αυτή τη βασική διαδικασία της ζύμης την επαναλαμβάνουμε πάντα x2 φορές για κάθε θέση, ρυθμίζοντας το άνοιγμα των κυλίνδρων ανά δυο νούμερα, μέχρι να φτάσουμε στο τελικό, το οποίο έχουμε επιλέξει και που θα είναι κατάλληλο για τη χρήση την οποία προορίζεται το φύλλο. |
Για αυτή τη χρήση επέλεξα να σταματήσω στο Νο7 σε μηχάνημα 9 θέσεων. Όπως φαίνεται στην ακολουθία των φωτογραφιών η υφή και η ποιότητα του φύλλου βελτιώνεται σε κάθε βήμα διαδικασίας. Τα περισσεύματα ζύμης από το κόψιμο του ζυμαριού τα συγκεντρώνουμε και τα επαναχρησιμοποιούμε, ενσωματώνοντάς τα στο επόμενο ζυμάρι. |
Στην τελική, καταληκτική θέση θα πρέπει να έχουμε ένα όμορφο, απαλό, μεταξένιο και με αρκετό φάρδος φύλλο έτοιμο για χρήση. Με κουπ πατ κόβουμε τις διαστάσεις: τετράγωνα, τρίγωνα, παραλληλόγραμμα ή διαμέτρους που θέλουμε. |
Το λευκό πλαστικό εργαλείο Ø15cm, που χρησιμοποίησα σαν κουπ πατ είναι το ίδιο που μέ βοηθά να μορφοποιώ τα πιτάκια. Αλλιώς κόβουμε με όποιον άλλο τρόπο θέλουμε, από πιατάκι του καφέ και μαχαίρι ή ρόδα ζύμης έως ποτήρι. Βάζουμε το φύλλο που κόψαμε επάνω στην οδοντωτή πλευρά του εργαλείου και γεμίζουμε με την ανάλογη τού μεγέθους του ποσότητα και είδος γέμισης της επιλογής μας. |
Διπλώνουμε στα δυο, πιέζοντας καλά τα δυο τμήματα/ σιαγόνες του εργαλείου. Το ανοίγουμε και έτοιμο το πιτάκι. Αν δεν διαθέτουμε το συγκεκριμένο εργαλείο, κλείνουμε τα πιτάκια πιέζοντας τις άκρες περιμετρικά με ένα πιρούνι, ώστε να εγκλωβιστεί η γέμιση και να μη χυθεί έξω κατά το ψήσιμο. |
Τα τοποθετούμε στη σειρά επάνω σε αντικολλητικό χαρτί ψησίματος ή επιφάνεια σιλικόνης μέχρι να τα τηγανίσουμε ή τα ψήσουμε στον φούρνο. Τα έχουμε πάντα σκεπασμένα με πετσέτα κουζίνας μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία προετοιμασίας τους. |
Με αυτά θα ασχοληθούμε σε σχετική ανάρτηση. Ήταν εξάλλου η αιτία δημιουργίας αυτού του ποστ-DIY, αφού από μόνο του αρκούσε για μια ολόδική του αφιέρωση.
Η γέμιση, όποια γέμιση, στα φύλλα ζύμης, έτοιμα ή σπιτικά, μπαίνει πάντα σε θερμοκρασία δωματίου.
Όποια γέμιση χρησιμοποιήσουμε στα πιτάκια να είναι πάντα με μέτρο, δεν τα παραγεμίζουμε. Όπως και το αλεύρι, που θα χρησιμοποιήσουμε κατά τη διάρκεια του ανοίγματος του φύλλου, να είναι κι αυτό με μέτρο.
Το φύλλο, το οποίο δημιουργείται με τη μηχανή ζύμης, μπορούμε εκτός από πιτάκια να φτιάξουμε μεγάλες οικογενειακές πίτες σε ταψί φούρνου, τοποθετώντας λωρίδες απ΄αυτό μέχρι να καλύψει τις διαστάσεις του ταψιού, στρογγυλού ή ορθογώνιου.